Leonardo Pizano Bogollo, poznat još i kao Leonardo iz Pize, ali najpoznatiji kao Fibonači, bio je matematičar rođen 1170. godine koji je zaslužan za to što danas koristimo arapske brojeve umesto rimskih, a dugujemo mu i čuveni matematički Fibonačijev niz. On je u svojoj knjizi „Liber Abaci“ postavio i rešio problem rasta populacije zečeva, dodavanjem roditelja (1 + 1), a zatim nastavio sa proračunom koji je uključivao zbir prethodna dva broja u nizu. Njegov rad, iako je još u to vreme bio zapažen i koristi se u brojnim oblastima poput slikarstva, dizajna, fotografije, muzike i arhitektue, danas se najčešće povezuje sa ruletom, nakon što su ljubitelji ove igre počeli da primenjuju ovaj redosled brojeva na svoje opklade i imali donekle umeren uspeh u tome. Stoga, jasno vam je da se Fibonacci sistem, odnosno sistem Fibonačijevog niza, zasniva na Fibonačijevom nizu brojeva. Poput D’Alembert sistema, Fibonači sistem podrazumeva niz opklada koje se moraju napraviti za maksimalan uspeh. Fibonačijev niz počinje od broja 1 i svaki sledeći broj je zbir prethodna dva broja, te stoga izgleda ovako: 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233. Kada se prati, svaki dobitak poništava prethodna dva gubitka. Fibonači sistem se obično igra sa jednakim ulozima, poput uloga na crveno/crno, par/ nepar, 1-18/19-36. Počinje se sa prvm ulogom (1). Ukoliko dođe do gubitka, ulaže se sledeći broj u nizu. Svaki sledeći ulog je, stoga, zbir prethodna dva uloga, u slučaju gubitka. Ukoliko dođe do dobitka, ulog se vraća za prethodna dva (jer je trenutni ulog zbir prethodna dva uloga). Za razliku od Martingale-a, Fibonači sistem nije dizajniran da nadoknadi sve gubitke jednom pobedom. Umesto toga, namera je da rizik bude niži nego kod Martingale sistema, a igrač može i dalje da napreduje sa manje pobeda, nego gubitaka. Primer za to je serija sa 6 gubitaka gde je igrač odigrao 1 + 1 + 2 + 3 + 5 + 8 + 13 i na kraju pobedio sa ulogom od 13. To poništava uloge od 8 i 5, ostavljajući gubitak od samo 7 jedinica, a sledeća opklada iznosi 3 jedinice. Loša strana izlazi na videlo kada dođe do dužeg gubitničkog niza, jer se u ovom slučaju ne pokrije izgubljen ulog, kao što je to recimo slučaj sa Martingale rulet sistemom. Ipak, zahvaljujući tome što je daleko manje agresivan od Martingale rulet sistema, sa Fibončijevim sistemom se ne stigne toliko brzo do limita maksimalnog uloga stola.
Obrnuti Fibonači sistem (Obrnuti Fibonačijev niz)
Kao i mnogi prethodni sistemi i strategije koje smo pomenuli, većina sistema ima i svoje obrnute varijacije, pa tako i Fibonačijev sistem. Cilj ovih obrnutih sistema je da se pokušaju uhvatiti dobitnički nizevi, te da se zaradi na njima, jer se ulog povećava nakon dobitka, a ne nakon gubitka. Zato, obrnuti Fibonačijev sistem pripada sistemu pozitivne progresije, za razliku od svog para (običnog Fibonačijevog sistema), koji pripada sistemima negativne progresije. Osnova ovog sistema je, kao i kod običnog, čuveni Fibonačijev niz i on se takođe pretežno koristi u jednakim opkladama, gde je isplata u odnosu 1:1. Ustanovljavanje uloga prati ovaj niz, te je stoga svaki sledeći ulog i ovde zbir prethodna dva. Razlika je u tome što se u Obrnutom Fibonači sistemu ulog povećava nakon svake pobede, a u slučaju gubitka, umanjuje za dva mesta u nizu. Savetujemo vam da i kod ovog sistema odredite svoju ličnu granicu, nakon koje se vraćate na početni ulog. Nakon dobitničkih serija, uglavnom slede gubitničke, koje ponište prethodnu zaradu, te je zbog toga preporučljivo prekinuti niz u određenom trenutku, kada budete zadovoljni svojom dotadašnjom zaradom.
